Zo af en toe krijg ik de vraag: ‘Wat gaat er door je heen als je een paniekaanval krijgt?’ Dat is moeilijk uit te leggen. Ik vertel van transpireren, aangespannen spieren, hartkloppingen en hyperventilatie. Er wordt aandachtig geluisterd en meewarig geknikt. Bijna niemand snapt dat je zo in paniek kan raken. En als je het eerlijk toe moet geven, kan je het zelf ook moeilijk geloven. Maar toch overkomt het me. Zeker door dat niemand het snapt gaan mensen voor je denken en geven nutteloos advies.
Verliefdheid
Vaak vroeg ik me af hoe ik het kon uitleggen. Tot een vriendin aan de deur stond die verliefd was. Niet een beetje, nee, tot over haar oren verliefd. Ze straalde helemaal. Want dat doen verliefde mensen: stralen en ik straalde meteen mee.
Bij verliefde mensen word je meegesleurd in hun enthousiasme. En ik kende, net als zovelen het gevoel van verliefdheid. Je krijgt vlinders in je buik, je wordt een beetje klunzig, je lacht schaapachtig en alles dat de ander doet is prachtig. Verliefdheid is ook van alle leeftijden. Of je nu 16, 26, 46 of 76 bent, dat maakt niet uit. Dezelfde stoffen komen vrij.
Ze vertelde, nee… ratelde over haar nieuwe vriend. Hij was dit, hij deed zo et cetera, et cetera. Ik lachte met haar mee opgaande in haar enthousiaste belevenissen. Vervolgens pakte ze haar mobiel om een foto van hem te laten zien. En ik schrok: werkelijk, van alle manstypen die hier op de aardbol rondlopen, had zij een immens gedrocht uitgekozen. Maar dat kon ik natuurlijk niet zeggen. Ik wilde echter ook niet liegen en zei netjes: ‘Mooie foto.’ Dat was niet gelogen. Het wangestalte stond precies midden in beeld en kaatste goed af bij de achtergrond.
Op dat moment werd het me duidelijk. Ik herkende de verliefdheid, maar de reden waarom was me volstrekt onduidelijk.
Herkenning
Bijna iedere Nederlander is weleens verliefd geweest. Hierdoor kent en herkent hij of zij het gevoel en begrijpt de emoties. Maar bij een paniekaanval is het een andere situatie. Slechts 10% van de Nederlanders hebben éénmalig een keer een paniekaanval gehad en deze willen zij dit direct vergeten. ± 4 % van de Nederlanders heeft chronisch last van paniekaanvallen.
Hoewel dit er veel zijn: zo’n 680.000 mensen in ons landje, is de kans toch klein dat je een persoon tegenkomt die het begrijpt. In mijn boek ‘Ben ik nou gek?’ voelde ik me altijd alleen en onbegrepen. En dat is ook zo. Bijna niemand anders kent of herkent het gevoel van een paniekaanval. Het is niet algemeen bekend. Het komt -gelukkig- te weinig voor. Als nu aan me gevraagd wordt wat er in me omgaat, vraag ik hen waar ze bang zijn. Vervolgens verzoek ik hen dit te vertienvoudigen en zeg dat dat een heel klein beetje in de buurt komt bij mijn gevoel.
In een volgend blog ga ik verder in hoe je zo snel mogelijk een paniekaanval stopt en hoe het krokodillenbrein van ons werkt.
– wordt vervolgd –