Gezeur met de gemeente

Er staat een bak in mijn te kleine voortuin. Je weet wel, zo’n grijze afvalcontainer, maar deze heeft een blauwe deksel en het is dus een afvalpapierbak. Ik, noch mijn man, heeft hierom gevraagd. Hij stond er zomaar, irritant in het zicht en in de weg. Je kan alleen bij mijn voordeur komen, door eromheen te slalommen. Het ding moet dus hier vandaan en wel zo snel mogelijk.

Pakketje

Dan rijst de vraag op: hoe komt zo’n bak in mijn tuin. Kijk, begrijp me niet verkeerd, maar ik snap heel goed dat bij de post, in de drukte rondom de feestdagen, een kaart verkeerd bezorgd wordt. Zo’n envelop kan blijven kleven aan de zegel van een ansicht. En ik kan er mee inkomen dat een pakketjesbezorger per ongeluk met een doosje bij de verkeerde aanbelt in alle stress. Maar de afvalbakbezorger heeft niet eens aangebeld! 

Weggelopen

De container stond er zomaar, alsof hij weggelopen was van het gemeentedepot en bij ons een veilig onderkomen zocht. Maar dat is niet gebeurd. De buurvrouw had het voorval gezien en geverifieerd bij de bezorger of hij wel wist wat hij deed. Maar de man in kwestie had een vermoeide indruk op haar gemaakt en was de container liever kwijt dan rijk. En nu heb ik hem dus en moet ik bellen met de gemeente. Dat is vragen om problemen, maar ik bel toch. Met lood in mijn schoenen.

Zucht

  ‘Dus u heeft een bak aangevraagd, maar u wilt hem toch niet?’ De man aan de andere kant van de lijn klinkt alsof hij net wakker is geworden, terwijl het al tien over drie is. Misschien net wakker van de siësta.
  ‘Nee, ik heb hem niet besteld, maar hij staat er wel.’
De man zucht. Verveelt. ‘Dus de grijze bak container moet opgehaald worden?’
Ik bijt op mijn lip tot het pijn doet. Schreeuwen heeft geen zin, maar oh, wat wil ik dat graag. 

Help

  ‘De papierbak,’ pers ik er met mijn tanden op elkaar zo vriendelijk als mogelijk uit.
  ‘Dus nu heeft u 2 papierbakken en u wilt dat er één weggaat?’
Ik weet dat er mensen zijn met een iets lager IQ. Ik snap dat er mensen zijn die extra ondersteuning nodig hebben. En ik ben ook voorstander om ze deel uit te laten maken van de maatschappij. Maar om ze nu als eerstelijns aan de telefoon te zetten, vind ik persoonlijk hoog gegrepen.

Gratis af te halen

  ‘U krijgt van mij een meldnummer waaronder deze zaak bij ons bekend is.’
Deze zaak? We hebben het over een papierbak die door een humeurige bezorger bij ons in de tuin is gedumpt.
Al tijdens het stellen van de vraag ‘Wanneer wordt hij opgehaald?’ weet ik dat ik geen voldoenend antwoord ga krijgen.
  ‘Binnenkort,’ krijg ik als antwoord, wat net zoveel betekent als ‘mañana, mañana’ in Spanje.
Dus als iemand nog een papiercontainer wil: gratis af te halen!

Meer lezen?

Spreekt mijn schrijfstijl je aan? Ik heb een boek geschreven over een zwaar onderwerp maar op een luchtige manier. Het boek is te koop via deze site, de boekhandel en te leen in de bibliotheek.

DELEN? GRAAG!