Goed, ik heb een boek geschreven: Ben ik nou gek? Maar de hamvraag is natuurlijk wat is normaal en wanneer zit je aan de andere kant van de lijn en ben je ‘gek’? Het antwoord lag dichterbij dan ik dacht en kwam ik tegen op de eerste signeersessie. Ik stapte met de paniekroman de buitenwereld in, in dit geval de lokale boekhandel van Voorschoten. Daar trof ik de medemens aan en realiseerde ik me dat dat de vraag ‘Ben ik nou gek?’ nog steeds relevant is.
Geinig
Naast vele vrienden, kennissen en familie die ik wel kan schalen in welk hokje ze horen, trof ik daar ook de gemiddelde, gewone burger aan. Met mijn verkooppraatje probeerde ik de ‘onbevangen’ koper over te halen tot aanschaf van mijn boek. Naast door mij verwachte uitspraken als: ‘Ik had er al van gelezen in de krant en ik wil graag een gesigneerd exemplaar’, kreeg ik ook zeer voor mij vreemde formuleringen te horen van de ‘normale’ mens, zoals: ‘Geinig. Is wel wat voor mijn vrouw. Zet er maar fijne Valentijnsdag in.’
What’s in a name?
Er waren nog meer voorvallen met ‘doorsnee’ klanten aan wie ik mijn boek verkocht:
‘Bent u Saskia Noort?’
‘Nee, ik ben Saskia Oudshoorn.’
De klant pakte met een ietwat verwarde blik het boek en begon de achterkant te lezen. Ik vertelde nog even waar het over ging. Maar ze besloot resoluut: ‘ Ik zoek toch een boek van Saskia Noort.’ Ze struinde de winkel door zonder succes en kwam weer bij me terug met de opmerking: ‘Ik kan het niet vinden. Jij bent echt Saskia Noort niet?’
‘Nog steeds niet. Ik ben nog steeds Saskia Oudshoorn.’
‘Doe dan maar dit boek van Saskia Oudshoorn. Dat zal mijn dochter ook wel goed vinden.’
Verzameling
Als ex-psychiatrisch patiënt had ik toch zo mijn bedenkingen over deze ‘normale’ dame. Maar er was me altijd geleerd niet te oordelen, voordat er een bewijs was. Dat werd me nog eens duidelijk bij een andere rondslenterende mevrouw.
‘Signeert u boeken?’
Ik knikte vriendelijk naar haar en wilde net enthousiast gaan vertellen waar de paniekroman over ging. Direct schudde ze met haar hand dat ik op moest houden. ‘Het maakt niet uit wat u schrijft. Doe er maar één. Ik verzamel gesigneerde boeken.’
En terwijl ik mijn handtekening zette, vroeg ik: ‘Heeft u er al veel?’
‘Met deze erbij: twee.’
De scheidslijn tussen normaal en gek is flinterdun.