Soms voel je het al bij het opstaan: je bent gespannen. Een paniekaanval broedt onderhuids maar zet niet door. Als je logisch nadenkt, vraag je je ook af waarvoor je gespannen bent. Er is zover je weet geen reden. Toch verschijnen de eerste zweetdruppels op je voorhoofd, versnelt je hartslag en rommelt het gevaarlijk in je maag. En je hebt geen idee waarvoor je gestrest bent. Realiseer je dat paniekaanvallen psychosomatisch zijn.
Psychosomatisch
Heb je regelmatig en/of al jarenlang paniekaanvallen? Ben je zo ongeveer wereldrecordhouder hierin? Dan heb ik een vervelende mededeling: paniekaanvallen zijn psychosomatisch. Prachtig woord voor galgje, naar begrip voor als je het hebt. Een uitleg wat het inhoudt.
Kip of ei
Al jarenlang breken filosofen hun hoofd over de vraag: wat was er eerder de kip of het ei? Voordat je paniekaanvallen had, heb je vast wel eens één van de bekende paniekaanval-symptomen gehad: buikloop, zweten of hyperventilatie (of een ander irritant verschijnsel). Toen dacht je niet na wat je had, je had gewoon last van dat ene ongemak. Bij een paniekaanval heb je zo vaak de symptomen en de nare gedachten gehad dat het in je brein en lichaam is opgeslagen.
Lichaam en geest is één
Als je getriggerd wordt voor een paniekaanval, begint dit in je krokodillenbrein. Daarna gaat je lichaam reageren en maakt zich klaar om te vluchten of, in ieder geval, in actie te komen. Omdat lichaam en geest één zijn, zijn ze goed op elkaar ingespeeld en weten ze wat ze moeten doen.
Schijnpaniekaanval
Maar nu draait het om: je lichaam heeft ergens last van, bijvoorbeeld je hebt iets gegeten en dit moet eruit. De geest wordt ook wakker en herkent de fase en het brein denkt: schijnbaar is er gevaar. We moeten ons schrap zetten.
De hersenen geven een seintje om de overige symptomen van een paniekaanval bij je aan te wakkeren. En dan voel je je gespannen, gestrest, maar onduidelijk is waarvoor.
Gewoon ziek
Zoals je in mijn paniekroman ‘Ben ik nou gek?’ kon lezen, heb ik ook meermaals last gehad van dit soort fake-paniekaanvallen. Ik was bang, dacht dat ik een enorme terugval had, maar ik bleek ‘gewoon’ ziek te zijn. Het onderscheid tussen een opstartende paniekaanval en ziek zijn is voor je geest moeilijk te maken. Ik moest het echt meermaals hardop tegen mezelf zeggen om het me te realiseren en door te laten dringen.
Geen medicijnen
Wat een nadelige bijkomstigheid van ziek zijn met dezelfde klachten als bij een paniekaanval is dat zeker bij maag/darmklachten je bloed de medicijnen nauwelijks tot niet opneemt. Als je medicijnen zijn werk niet goed kunnen doen, kan je geest rare sprongen maken. Ik had zoals je in mijn boek kan lezen zelfmoordgedachten. Dit, terwijl ik me niet realiseerde dat mijn medicijnen er net zo snel uitkwamen als dat ik ze ingenomen had. Beseffen dat je ziek bent, scheelt enorm.
Lichamelijke reactie
Je brein reageert het sterkst op de symptomen die bij jou bij een paniekaanval het eerst beginnen. Voorbeeld: ik ga snel zweten en heb om die reden een hekel aan sporten. Want daarvan ga ik zweten en dat associeert weer. Daarom zwem ik tegenwoordig, dan heb ik er minder last van. Het is een heel leerproces om een lichamelijke reactie of ziekte los te koppelen van je brein en te beseffen dat je niet gespannen bent, maar ‘gewoon’ ziek.
Graag hoor ik van jullie op welke lichamelijke klacht je toch in de paniek-stand schoot.
Blog delen? Graag